Filippijnen

Nou na 2 maanden dacht ik dat het wel weer eens tijd was voor een update. Lang niet gesproken allemaal! Ik ben serieus de hele tijd bezig geweest met school, het was gekkenwerk. Bijna elke dag moest ik een verslag inleveren, had ik een presentatie of een quiz. Het vervelende was dat ik de hele tijd niet begreep wat ik moest doen, omdat de leraren totaal anders zijn dan thuis. Toen ik zo ongeveer mijn dieptepunt had bereikt qua school, een week met 2 tot 4 uur slaap per nacht, kwam het geplande lange weekend naar de Filippijnen precies op tijd. Wij (Sini uit Finland, Andrea mn kamergenoot uit Duitsland en ik) hadden de tickets 2 weken van te voren geboekt voor 50 euro, naar Clark Airport, spotgoedkoop! We vertrokken donderdag 24 maart om kwart voor 10 ’s avonds en kwamen terug maandag 28 maart rond dezelfde tijd. Het plan was om donderdagavond naar Puerto Galera te reizen, zodat we de volgende dag meteen naar het strand konden. We hadden gezien dat er bussen gingen, maar wisten niet zeker of die direct gingen en hoe het allemaal precies zat. Doordat iedereen smoordruk bezig was met school, hadden we ook niet de tijd om het uit te zoeken. We wisten dat er 3 jongens van onze school in hetzelfde vliegtuig zaten, dus als we al niet naar Puerto Galera konden reizen, dan konden we met hun mee. In het vliegtuig werd het al vrij snel duidelijk dat we niet naar Puerto Galera konden reizen. We moesten dan namelijk een paar uur in het donker wachten in Manilla (de hoofdstad van de Filippijnen) en daar was het niet veilig, zelfs niet voor de mensen die er wonen.

Toen we op het vliegveld aankwamen was het warm, heel warm en allemaal mensen kwamen op ons afstormen of we een taxi of een hotel wilden. Gelukkig had een van de jongens paar jaar in de Filippijnen gewoond (hij heeft een Filippijnse moeder) en wist dus een taxi te regelen naar hun hotel. Ze spreken in de Filippijnen heel goed Engels, maar als je hun taal spreekt, naaien ze je niet zo hard. Want ze proberen toeristen echt te naaien, ze vragen niet de dubbele prijs, maar 10x dubbel.

Hun hotel was in Angeles, een stad die een slechte reputatie heeft. Er is veel prostitutie en sekstoerisme. Eenmaal bij hun hotel aangekomen, bleek dat er geen kamer meer vrij was voor ons, maar de receptioniste zei dat er aan de overkant wel kamers vrij waren. In het hotel aan de overkant, kon je kamers huren voor 1 uur. Aangezien we geen betere optie hadden en de kamer er best goed uit zag, hebben we daar de avond maar door gebracht. Heb er prima geslapen en niets raars gehoord of gevoeld.

De volgende dag gingen we er vroeg uit om te reizen naar Puerto Galera. Eerst moesten we 2 jeepney’s nemen naar Dau, zie http://nl.wikipedia.org/wiki/Jeepney Omdat we toeristen zijn, wil niemand vertellen waar de publieke jeepney’s zijn en willen ze dat je 1 huurt, wat veel duurder is. Een publieke kost 8 peso’s in Angeles, en 200 tot 300 peso’s voor een privé jeepney. Iedereen komt ook naar je toe om te helpen, maar geloof het nooit, want meestal willen ze je naaien. Wij vroegen meestal iemand in de jeepney en die bracht ons dan verder.

Eenmaal aangekomen in Dau moesten we de bus nemen naar Cubao, dat ligt in de buitenwijken van Manilla. Het kostte 130 peso (1 euro is 60 peso) en het was 1 tot 2 uur reizen normaal gesproken, bij ons duurde het langer op de heenreis door file. Van Cubao gingen we met de bus naar Batangas voor 170 peso, wat ongeveer 2 tot 3 uur reizen was. In de bussen laat de chauffeur ongeveer elke 10 minuten verkopers in de bus, die hamburgers, koekjes, water, taart en nog veel meer proberen te verkopen. Soms erg vervelend, maar als je doet alsof je slaapt, vallen ze je niet lastig. De bussen zijn erg comfortabel, het zijn eigenlijk gewoon tourbussen met airco en films. De films die wij hebben gezien vond ik verschrikkelijk, het was een film waarbij ze elkaar 2 uur lang gingen slaan. Tijdens de reis zagen we veel sloppenwijken, wat heel raar is om in het echt te zien.

In Batangas moesten we de boot nemen naar Sabang beach, zodat we vanaf daar konden lopen naar ons hotel. Ons hotel zat bij small LaLaguna beach, genaamd Portofino. Toen we onze boottickets gekocht hadden werden we naar de verkeerde boot gestuurd, waar we pas achter kwamen toen de boot al vertrokken was. De boot ging naar White Beach, wat een eindje van ons hotel vandaan was. De boottrip was erg ruig, er waren wilde golven en veel mensen die moesten kotsen of huilen. Wist niet zeker of ik er levend vanaf zou komen. Eenmaal op White Beach aangekomen, wat een prachtig strand is met veel barretjes, kwamen er weer 30 mensen op ons afgestormd voor massages, hotels, boten huren, jeepney’s huren etc. Uiteindelijk hielp een vrouwtje ons met hoe we naar ons hotel moesten komen. Eerst moesten we met een tricycle (zie foto’s) naar Puerto Galera en vandaar weer met een jeepney naar Sabang Beach. Om 5 uur waren we eindelijk bij ons hotel, terwijl we die ochtend 8 uur vertrokken waren. Ons hotel was erg mooi, we kregen zelfs een upgrade, omdat ze aan het verbouwen waren. We hadden 2 grote kamers, met 2 badkamers en 2 keukens. Dikke prima dus.

Aangezien we alleen maar crackers hadden gegeten die dag, gingen we naar een restaurantje op Big LaLaguna Beach, waar een barbecue was voor 250 peso (iets meer dan 4 euro) waarbij je zoveel kon eten als je wou. Het eten was verschrikkelijk lekker. Het strand viel alleen tegen. We hadden gelezen dat Big LaLaguna Beach 1 van de mooiste stranden is van Puerto Galera, dat is het ook wel, maar dan voor als je wilt duiken. Liggen op het strand is er niet mogelijk. Gelukkig hadden we White Beach gezien, dus besloten we daar heen te gaan de volgende dag.

De volgende dag, naar een heerlijk ontbijt in ons hotel, gingen we dus naar White Beach. Eerst weer met een jeepney, daarna met de tricycle. Het was prachtig mooi weer, dus het duurde niet lang voordat we in de zee zaten. Na een paar uur op het strand te hebben ontspannen, gingen we pizza eten. Sini nam nog een henna tattoo en toen gingen we verzadigd naar huis. In Puerto Galera, dus halverwege naar ons hotel, moesten we pinnen. Het was al nacht en daardoor zag ik een stoepje niet. Ik viel plat op mn bek, voelde me net mama, en had daarbij mn voet verstuikt. Kon dus niet meer op stap, door de pijn en omdat ik niet kon lopen. We gingen dus vroeg op bed, wat ook wel weer fijn was, omdat ik nog erg moe was van de schoolweken ervoor en de rest ook. Andrea was erg verbrand en Sini een beetje. Ik had een paar rode vlekken bij mn bikini, doordat ik me niet goed had ingesmeerd.

De volgende dag gingen we naar Tamaraw Beach, wat praktisch naast White Beach ligt. Dit strand was iets rustiger dan White Beach, want op White beach zijn veel verkopers die je steeds storen. Weer na een hele dag te hebben gezwommen en in de zon gelegen te hebben, vonden we het tijd voor cocktails. Na een grote klim met zere voet over de rotsen kwamen we aan op White Beach en vonden we een gezellig barretje. Daar bestelde we een grote kan cocktail, waar 1 fles rum in zat en gingen we lekker aan de zuip. 1 van de serveersters had in Hong Kong gewerkt en kwam bij ons aan tafel zitten. Ze heet Ragie en had net een relatie beëindigd met een Nederlandse man die getrouwd was. Johan, 65 jaar uit Utrecht met 3 kinderen. We hebben met haar gepraat over van alles en nog wat, Ladyboys, sekstoerisme en het leven in Hong Kong.

Ladyboys zijn mannen die eruit zien als een vrouw, de meesten willen echt vrouw zijn en houden van mannen, maar hebben niet het geld niet om zich om te bouwen. In Thailand werken de meeste in de prostitutie, ik weet niet of dat ook zo is in de Filippijnen, maar alle serveersters waren in ieder geval een Ladyboy of homo. Met uitzondering van Ragie, zij is echt vrouw en houdt van mannen, maar toen ze in Hong Kong zat had ze een verhouding met een vrouw. Ze staat op de foto met Andrea, met een henna tattoo op haar voorhoofd. Verder heb ik ook nog een filmpje op youtube van een ladyboy die een dansact doet.

We hebben het dus ook lang gehad over sekstoerisme, want dat is ernstig op de Filippijnen. Ik heb mn ogen uitgekeken daar, het was walgelijk. Alle toeristen daar zijn vieze oude grijze bejaarde mannen, die met een Filippijnse meid van misschien net 20 rond lopen. Niet normaal! Maar ook met kinderen. Er is zoveel armoede op de Filippijnen, dat ouders hun kind verkopen voor een dag aan een oude blanke man. Walgelijk. Ze proberen het aan te pakken, maar je ziet het nog steeds.

Na 3 kannen cocktails was het tijd om naar huis te gaan. Bij het hotel hebben we nog uitstekend gegeten, rijst met curry, kip, kokos en mango. Jammie! De volgende dag moesten we weer vroeg op om terug te reizen naar Clark. De reis met de boot terug, verliep gelukkig rustig. We hadden meteen de goede bus, dus de reis begon goed. Eenmaal aangekomen in Cubau, bleek dat de busmaatschappij waar wij mee reisde niet een bus had naar Dau. Dus met de taxi naar een ander busterminal, waar we de bus naar Dau konden pakken. In Dau hebben we nog lekker geshopt en gegeten. Heb voor 50 euro cent slippers gekocht en voor 5 euro een lange zomerjurk, heel mooi. Toen moesten we weer met 2 jeepney’s naar het vliegveld, waar we nog allemaal sieraden gekocht hebben.

Nu weer terug te zijn in Hong Kong voelt heel fijn. Ik voel me hier veilig en je weet waar je aan toe bent, vergeleken met de Filippijnen. Je ziet hier vrijwel geen armoede en het systeem is beter. Aan de andere kant is het hier ook verschrikkelijk vergeleken met de Filippijnen, wat zijn het machines hier. Allemaal gestrest en er kan geen lach vanaf. Ben nog veel te relaxed voor het hectische leven hier in Hong Kong. Gelukkig wordt het mooier weer in Hong Kong, vandaag was het 26 graden en hebben we de hele dag weer op het strand vertoefd, tussen alleen maar westerlingen.

Terugkijkend op de Filippijnen heb ik gemengde gevoelens, het was werkelijk prachtig, maar wat is daar veel armoede. Er gebeuren te veel verschrikkelijke dingen daar en het klopt van geen kant. Natuurlijk vallen de mensen je de hele tijd lastig, omdat ze je zien als een lopende schatkist. Maar dan moet jij hun negeren en soms erg bot zijn, terwijl ze het al zo kut hebben. Ik vond dat erg lastig, ook al went het snel. Rare wereld.

Met Pasen ga ik naar Guilin in China http://www.google.nl/images?hl=nl&q=guilin&wrapid=tlif130176092074110&um=1&ie=UTF-8&source=og&sa=N&tab=wi&biw=1419&bih=681
Gaan we eens de echte Chinese cultuur proeven.

Tot snel en mis jullie allemaal.

Dikke kus

De foto’s van de Filippijnen staan op: https://picasaweb.google.com/109529010817177896675/FilipijnenPuertoGalera2428Maart2011?authkey=Gv1sRgCIG224uFp8f91wE#

Het zijn foto’s van mij, andrea en sini door elkaar.

De links van mn vorige fotoalbums zijn gewijzigd, doordat ik de instellingen heb veranderd, dus zal die ook weer vermelden. Voeg regelmatig foto’s toe, die staan aan het eind

https://picasaweb.google.com/109529010817177896675/HongKong?authkey=Gv1sRgCKeQtOiOutbR-AE#

https://picasaweb.google.com/109529010817177896675/HongKongFotoSVanAnderenWaarIkOpSta?authkey=Gv1sRgCO6Cxq-u6P_MHQ#

Filmpje van ladyboy kan je zien op:

http://www.youtube.com/user/lsjkleine